PL
EN
DE
15:00-17:30
Warsztat, Maja Dobiasz-Krysiak
Dom Utopii – Międzynarodowe Centrum Empatii, osiedle Szkolne 26 a, sala 201
Celem warsztatu jest poznanie nowego narzędzia dla animatorów i animatorek kultury: „Pytajnika animacyjno-badawczego” oraz zastosowanie go w praktyce. Poprzez zadawanie głównych i szczegółowych pytań badawczych, zwracać się będziemy w głąb społeczności i dotykać istotnych dla niej kwestii, które można opracować animacyjnie. „Pytajnik” został ułożony podczas trzyletniego projektu badawczego, którego punktem wyjścia był zwrot ku tradycjom animacji kultury w Polsce i analiza działań Interdyscyplinarnej Placówki Twórczo-Badawczej „Pracownia” z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. „Pytajnik” jest narzędziem do praktykowania opracowanej podczas badań nad „Pracownią” „Metodologii Sześciu Ruchów”, która wykorzystuje sztukę do badań obywatelskich (arts based citizen research) i rozwiązywania problemów w duchu demokratyzacji kultury. Będziemy pracować indywidualnie i zespołowo, by projektować społeczne działania twórcze dla lokalnych społeczności, a potem analizować je wspólnie i wyciągać wnioski. Warsztat przeznaczony jest dla animatorek i animatorów kultury oraz artystek i artystów społecznych, którzy poszukują kreatywnych metodologii dla własnej pracy twórczej ze społecznościami, i którzy wykorzystują narzędzia sztuki jako środek do celu. Do warsztatu przydadzą się przybory do notowania.
- Informacja o sensoryczności
Podczas warsztatu pracować będziemy w klasycznym otoczeniu warsztatowym (sala) i z klasycznymi narzędziami warsztatowymi (kartki, flamastry, flipchart) zarówno indywidualnie, jak i w grupie. Będziemy wstawać z krzeseł, schylać się, kucać. Będziemy prezentować publicznie i dyskutować swoje pomysły z całą grupą.
Warsztat wpisuje się w ścieżkę „Centrum i peryferia". „Pytajnik" jest narzędziem do docierania do problemów i potrzeb na peryferiach, często pomijanych przez „centrum". Wykorzystanie „Metodologii Sześciu Ruchów" i sztuki w badaniach to praca poza mainstreamem (z angielskiego „główny nurt”) tradycyjnych metod animacji. Celem jest wyposażenie animatorów i animatorek w narzędzia do inicjowania realnych zmian społecznych od dołu, w lokalnych społecznościach, co jest kluczowym aspektem eksploracji „peryferii" w animacji kultury.
